Najnowszy raport Światowej Organizacji zdrowie jest dla Polski miażdżący. W zestawieniu miejscowości, w których prowadzone są pomiary jakości powietrza na 50 najbardziej zanieczyszczonych miast aż 33 znajduje się w Polsce.

Głównym sprawcą zanieczyszczenia powietrza są piece węglowe i słabej jakości węgiel. Potwierdza to fakt, że na liście najbardziej skażonych miast są małe miejscowości, które trudno posądzić o to, że trują w nich samochody czy przemysł. Dlatego należy wprowadzić normy dla paliw węglowych i standardy dla pieców – powiedzial w rozmowie z Gazetą Wyborczą Andrzej Guła z Polskiego Alarmu Smogowego. Dodaje – mamy rankingi i badania, ale wciąż brakuje działań. Od lat domagamy się wyeliminowania najgorszej jakości węgla i wprowadzenia zakazu stosowania najstarszych pieców węglowych. Bez rezultatu.

Takie zanieczyszczenie powietrza przekłada się oczywiście na zdrowie Polaków. Według szacunków organizacji HEAL (Health and Environment Alliance) smog wywołuje ok. 18 proc. nowotworów płuc w Polsce.

Według szacunków HEAL każdego roku na raka płuc zachorowuje ok. 20 tys. osób. Zależnie od poziomu zanieczyszczenia powietrza odpowiada ono za zachorowania na raka płuc pomiędzy 12,6 a 18,4% wszystkich przypadków.

Metodykę badania opisuje Łukasz Adamkiewicz z HEAL w swojej wypowiedzi dla Gazety Wyborczej: „przy określaniu liczby nowotworów płuc spowodowanych zanieczyszczeniem powietrza stosujemy taką samą metodykę, jaką przyjęły WHO i Unia Europejska przy określaniu przedwczesnych zgonów. Jedyna różnica polega na tym, że zakłada się, iż zanieczyszczenie powietrza poniżej 10 mikrogramów na metr sześcienny nie powoduje nowotworów płuc. Następnie stosujemy algorytm, przy którym wykorzystaliśmy dostępne dane na temat stężenia zanieczyszczeń i zachorowalności na nowotwory, biorąc pod uwagę przypadki po 2002 r. To są trudne analizy i trzeba mieć na uwadze wiele czynników: palenie, sposób i jakość życia, historię chorób w rodzinie, dostęp do lekarza i wiele innych. Dlatego podajemy, że odsetek zachorowań z powodu zanieczyszczenia powietrza mieści się w określonych granicach, i prezentujemy wartość optymalną.”

Więcej na ten temat: http://www.who.int/phe/health_topics/outdoorair/databases/cities/en/

Na początku bieżącego roku Fundacja Planeta przeprowadziła pomiary stężenia pyłu zawieszonego PM10 na terenie trzech niewielkich miejscowości w województwie małopolskim. Wyniki raportu są zatrważające.

Przekroczenia norm w niektórych dniach były wyższe niż w Krakowie, który nadal należy do najbardziej zanieczyszczonych miast Europy (chociaż podejmuje wiele działań, by to zmienić). Okazuje się, że nasze przekonanie o czystym powietrzu na terenach wiejskich może być fałszywe i mieć źródło w tym, że na tych terenach nie jest prowadzony monitoring jakości powietrza.

Raport można znalźć TUTAJ

HEAL: Wg raportu WHO właściwie wszyscy mieszkańcy dużych miast oddychają powietrzem, w którym poziom pyłów przekracza wartość uznawaną przez WHO za akceptowalną z punktu widzenia zdrowia (20 μg/m³). A największe miasta Polski nie tylko mają problem ze spełnieniem mniej restrykcyjnych norm unijnych, ale też znajdują się wśród najbardziej zanieczyszczonych miast w Europie. A jak to wygląda w mniejszych miejscowościach? Bo wydaje się, że w powszechnej opinii nadal panuje przekonanie o czystym i zdrowym powietrzu na wsiach?

Zofia Pasternak-Wietrzna, Fundacja Planeta: Dokładnie takie przekonanie panuje. Tymczasem wystarczy przejechać w sezonie grzewczym trasą, która przebiega przez małe miejscowości, przykładowo z Krakowa do Wadowic. Okazuje się, że praktycznie całą trasę trzeba pokonać z włączonym obiegiem wewnętrznym, ponieważ cały czas czujemy w samochodzie dym. A skoro jest dym, gęsty, gryzący, to znaczy, że nie możemy mówić o czystym powietrzu. Dużo mówi się obecnie o zanieczyszczeniu powietrza w polskich miastach, ale problem ten dotyczy w równym stopniu, a może nawet bardziej, również mniejszych miejscowości. Powietrze zanieczyszczone jest wszędzie, gdzie występują skupiska budynków. Wynika to ze sposobu ogrzewania. Na wsi nie ma sieci ciepłowniczych, a mieszkańcy ogrzewają swoje domy w głównej mierze, spalając paliwa stałe w pozaklasowych kotłach, które generują bardzo duże ilości zanieczyszczeń. I to właśnie źródła ogrzewania stanowią największy problem. Obserwujemy na co dzień, jakie spustoszenie może uczynić jeden pozornie niewinny kominek (oczywiście pozaklasowy), w którym spalane jest drewno, a co dopiero piec centralnego ogrzewania, tzw. „kopciuch”. Do tego dochodzi jeszcze jakość stosowanych paliw (złej jakości węgiel, muły, miały i floty), a także spalanie odpadów. A ponieważ sezon grzewczy w praktyce rozpoczyna się już we wrześniu i trwa nawet do końca maja (tak zwane „przepalanie” – bardzo popularne na wsi), o czystym i zdrowym wiejskim powietrzu możemy mówić zaledwie przez kilka krótkich miesięcy. Nawet latem w wielu domach na wsi mieszkańcy rozpalają w piecu, aby ogrzać wodę.

HEAL: Warszawa, blisko 2 milionowe miasto, ma zaledwie 5 stacji monitorujących jakość powietrza. Jak monitoruje się jakość powietrza w mniejszych miejscowościach?

Zofia Pasternak-Wietrzna, Fundacja Planeta: Odpowiedź jest krótka i zwięzła: nie monitoruje się. A skoro nie monitoruje się, panuje powszechne i całkowicie mylne przekonanie, że smogu na wsi nie ma. Tymczasem problem jest widoczny gołym okiem. Skoro z większości kominów w danej miejscowości unoszą się kłęby dymu przeróżnej barwy, dymu który szczypie w oczy i gryzie w nos, to nie potrzeba specjalnej aparatury pomiarowej, żeby zorientować się, że coś jest nie tak.  A ponieważ dotyczy to praktycznie każdego domu, mieszkańcy nie zwracają uwagi. Lub są „przyzwyczajeni” do takiej sytuacji. Słyszą, że smog występuje w miastach, więc uważają, że zanieczyszczone powietrze jest problem miast. Przykładowo, wielu mieszkańców małopolskich wsi jest przekonanych, że smog „napływa” do nich z Krakowa.

HEAL: Jako Fundacja Planeta postanowiliście sami sprawdzić czy tereny wiejskie również są narażone na problem zanieczyszczenia powietrza tak bardzo jak duże miasta. Co badaliście, jakie były wyniki pomiarów i czy bardzo Was zaskoczyły?

Zofia Pasternak-Wietrzna, Fundacja Planeta: Przez dwa tygodnie badaliśmy stężenia pyłu PM10 w trzech małych miejscowościach w Małopolsce. Badania przeprowadzone zostały przy pomocy przenośnego pyłomierza. Pomiary zostały wykonane w styczniu, czyli w samym środku sezonu grzewczego, w dni mroźne i takie o temperaturach dodatnich w ciągu dnia oraz ujemnych nocą, a także przy pogodzie wietrznej i bezwietrznej. Wyniki były przerażające. Podejrzewaliśmy wcześniej, że będą przekroczenia normy, ale nie wiedzieliśmy, że ta norma może być przekroczona kilkukrotnie! Stężenia średniodobowe w jednej miejscowości wynosiły ponad 300 µg/m³, a w drugiej ponad 200 µg/m³ (poziom dopuszczalny dla stężenia średniodobowego wynosi 50 µg/m³ – przyp. HEAL). Tylko w sytuacji, gdy zerwał się bardzo silny wiatr, stężenie pyłu zawieszonego PM10 w wiejskim powietrzu było w normie. Wyniki naszych pomiarów porównaliśmy ze stężeniami zarejestrowanymi w tym samym czasie w Krakowie i Skawinie (odległość ok 40-45 km) i okazało się, że powietrze na wsi było bardziej zanieczyszczone niż w miastach.

HEAL: Jako organizacja wiążąca wiedzę o środowisku z wiedzą o zdrowiu nie możemy pominąć pytania – co dla zdrowia mieszkańców wsi oznaczają wyniki przeprowadzonych przez Was pomiarów?

Zofia Pasternak-Wietrzna, Fundacja Planeta: Wiadomo, jak poważne konsekwencje zdrowotne niesie z sobą życie w warunkach zanieczyszczonego powietrza. Jeżeli ktoś jest świadomy tego, że powietrze może być zanieczyszczone, może się jakoś próbować chronić. Natomiast jeżeli ktoś nie przypuszcza nawet, że żyje w smogu, jest tym bardziej narażony na utratę zdrowia, a nawet życia. Wartość 300 µg/m³ to według przepisów obowiązujących w Polsce poziom alarmowy. Tymczasem, na wsi ludzie „normalnie” żyją w takich warunkach – robią zakupy, wychodzą na zewnątrz. Niektórzy nawet uprawiają sport. A jak mają w takich warunkach prawidłowo rozwijać się dzieci? Bardzo dużo dzieci częściej niż normalnie zapada na choroby górnych dróg oddechowych. Dużo dzieci cierpi również na alergie. O tych chorobach oraz dolegliwościach mówi się na korytarzach przedszkolnych, natomiast rzadko wiąże ich przyczyny lub zaostrzony przebieg z zanieczyszczonym powietrzem. Nikt też nie dopuszcza myśli, że dzieci te mogą mieć niższy iloraz inteligencji niż gdyby wychowywały się w warunkach czystego powietrza. Poza dziećmi najbardziej narażoną grupą są osoby starsze: pogorszenie stanu zdrowia, skrócenie długości życia a także pogorszenie jakości życia. Długo by tutaj wymieniać, zresztą wieś tutaj nie różni się od miasta.

HEAL: Czy macie w planach kontynuowanie badań zanieczyszczenia powietrza na terenach wiejskich? Po tak szokujących pomiarach wstępnych, aż prosi się o przebadanie składu pyłu, którym oddychają mieszkańcy pozornie „zdrowych” terenów wiejskich?

Zofia Pasternak-Wietrzna, Fundacja Planeta: Mamy w planach dalsze badania w innych miejscowościach w kolejnym sezonie grzewczym. Chcemy również zbadać stężenie pyłu PM10 latem, kiedy mieszkańcy grzeją wodę. Nasze badania jednak mają bardzo ograniczony zasięg i zakres, i są tak naprawdę tylko sygnałem. My tylko wskazujemy na istnienie problemu, bardzo poważnego problemu, którym powinny zająć się odpowiednie instytucje. A rodzaje zanieczyszczeń? Przykładowo jednym z bardzo poważnych zagrożeń są dioksyny. Powodują one zaburzenia gospodarki hormonalnej. Mogą powodować bezpłodność, problemy z zajściem w ciążę, z jej utrzymaniem, przedwczesne porody, poronienia, a także wady rozwojowe u płodu. Źródłem dioksyn jest spalanie w prymitywnych urządzeniach grzewczych złej jakości paliw, a także odpadów, na przykład tworzyw sztucznych i lakierowanego lub klejonego drewna, przykładowo odpadów z płyty wiórowej – wszystko to ma miejsce na terenach wiejskich. Ktoś powinien też zadać sobie pytanie, co się dzieje z popiołem, w którym przecież obecne są duże ilości dioksyn. Wiemy, że dioksyny „z powietrza” przedostają się do naszego łańcucha pokarmowego, tak więc problem zanieczyszczonego powietrza nie kończy się bynajmniej na samym powietrzu. Ale same badania nie wystarczą do tego, by coś zmienić. Tutaj potrzeba jest decyzji i przepisów.

HEAL: Na koniec nie pozostaje nam nic innego jak zadać pytanie: co możemy zrobić z tym problemem, wiedząc, że powietrze złej jakości przyczynia się do rozwoju wielu poważnych chorób, obniża jakość życia, a nawet powoduje przedwczesne zgony? Tym bardziej, że często lekarze doradzają przeprowadzkę na wieś osobom cierpiącym na astmę, alergię czy inne choroby, na które wpływ ma zanieczyszczenie powietrza. A według waszego raportu w Polsce już naprawdę nie ma gdzie uciekać, pozostaje nam tylko jeszcze intensywniej walczyć o poprawę jakości powietrza. Jak to zrobić na terenach wiejskich?

Zofia Pasternak-Wietrzna, Fundacja Planeta: Rzeczywiście, nie ma gdzie uciekać przed smogiem. W trakcie jednego z epizodów smogowych, próbowaliśmy szukać czystego powietrza w lesie. Nawet  idąc dwa kilometry w głąb lasu, poza zasięgiem zabudowań, ciągle wyczuwaliśmy w powietrzu dym.  Teraz jest maj i chwilowo możemy złapać oddech, ale po ostatnim sezonie grzewczym aż trudno sobie wyobrazić kolejny. Powstają nowe domy i obiekty, a w Polsce lokalnej najczęściej wyposażane są one w pozaklasowe kotły na paliwa stałe, tak więc co roku przybywa nowych źródeł emisji. Obecny system wymiany starych kotłów opiera się na dobrej woli. Ktoś musi chcieć wymienić kocioł czy kotły. Chodzi tu o władze danego miasta/miejscowości, a także samych mieszkańców. Tym samym jedna miejscowość coś robi w kwestii powietrza, a inne nie robią absolutnie nic. Mniejsze miejscowości mają tutaj znacznie trudniej z uwagi na dostępność dotacji do wymiany kotłów, a także z uwagi na bardzo niską świadomość nie tylko w kwestii zanieczyszczenia powietrza, ale także ogrzewania budynków. Tymczasem, aby powstrzymać smog i stopniowo go eliminować, konieczne jest wprowadzenie przepisów odnośnie norm emisyjnych dla kotłów oraz paliw. Mamy tu na myśli przepisy na poziomie wojewódzkim lub najlepiej ogólnokrajowe. Przepisy, które pozwolą na wyeliminowanie z rynku pozaklasowych urządzeń grzewczych i najgorszych paliw. Z naszych obserwacji wynika, że tylko odgórne przepisy połączone z systemem dotacji mogą wpłynąć na odczuwalną poprawę jakości powietrza na terenach wiejskich. Do tego dochodzi oczywiście edukacja mieszkańców – i tutaj jest jeszcze wiele do zrobienia.

Źródło: Heal Polska

Mieszkańcy, samorządowcy i urzędnicy – w sumie ponad 80 osób z całego subregionu uczestniczyło w seminarium dotyczącym tego co już zrobiono i co należy zrobić, by doprowadzić jakość powietrza do wymogów prawa. Do tej pory nasze miasta wymieniały się zanieczyszczeniami, teraz mieliśmy okazję wymienić się pomysłami, jak rozwiązać problem.

Spotkanie otworzył Piotr Kuczera, Prezydent Miasta Rybnika oraz Piotr Stoły, Prezes Centrum Rozwoju Inicjatyw Społecznych CRIS. W pierwszej części spotkania Pani Blanka Romanowska z Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Marszałkowskiego mówiła o pracach nad uchwałą antysmogową w województwie śląskim (niestety szanse na uchwałę jeszcze w tym roku są niewielkie). Później Izabella Kaznowska i Katarzyna Weideman omówiły sondaż dotyczący postawy władz lokalnych wobec problemu niskiej emisji, a Ewa Lutomska z Krakowskiego Alarmu Smogowego zaprezentowała wyniki badań dotyczących informowania o zanieczyszczeniu powietrza w Polsce. Tę część seminarium zakończyło wystąpienie Janusza Piechoczka i Emila Nagalewskiego z CRIS, którzy w kontekście realizowanego przez siebie projektu mówili o konieczności edukowania, informowania i angażowania mieszkańców w rozwiązanie problemu niskiej emisji.

Druga część dotyczyła rozwiązań dla Rybnika, regionu i całej Polski. To właśnie na nich skupił się Andrzej Guła z Krakowskiego Alarmu Smogowego, który od lat postuluje wprowadzenie regulacji dotyczących norm dla paliw stałych i kotłów. Lider KAS stanowczo podkreślił, że musimy odpowiedzieć sobie na pytanie gdzie chcemy być za 5 czy 10 lat. Dotychczasowe działania i plany Urzędu Miasta Rybnika (m.in. te dotyczące prac nad strategią ograniczenia niskiej emisji) omówili Jacek Chołuj i Rafał Kołodziej. Seminarium zakończyły dwa wystąpienia dotyczące rozwiązań, dla wybranych rybnickich dzielnic: "Wyspy energetyczne w Rybniku?", który to pomysł omówił Tadeusz Gruszka z Samorządowego Ruchu Demokratycznego oraz "Pilotaż dla Rymera", przedstawiony przez Józefa Porwoła z Demokratycznej Unii Regionalistów Śląskich.

– Nasze seminarium kończy projekt Wyjście Smoga, ale też otwiera nowy rozdział. Chcemy wyjść poza Rybnik i mówić, że jakość powietrza musi się poprawić w całym Subregionie Zachodnim i w całym województwie śląskim – podsumował Janusz Piechoczek, koordynator projektu.

Gwiazdy polskiej muzyki, sceny i sportu, ale także mieszkańcy i miłośnicy Zakopanego wzięli udział w akcji #ZakopaneBezSmogu organizowanej w ramach kampanii Podhalańskiego Alarmu Smogowego. W spocie podsumowującym kampanię zobaczymy m. in. aktorkę Magdalenę Schejbal oraz zwycięzcę rajdu Dakar, Rafała Sonika.

– Lubię żyć zdrowym nałogiem, dlatego chcę Zakopanego z czystym powietrzem, a nie ze smogiem – mówi przewrotnie w spocie Podhalańskiego Alarmu Smogowego aktorka Magdalena Schejbal. Oprócz niej w akcji #ZakopaneBezSmogu wzięli udział m. in. aktor Krzysztof Materna, sportowcy Rafał Sonik i Andrzej Bargiel, dziennikarze Beata Sadowska, Adam Wajrak i Bartek Jędrzejak oraz wokaliści Staszek Karpiel-Bułecka oraz Ania Rusowicz. Akcja polegała na nagraniu filmików zachęcających stolicę polskich Tatr do przygotowania uchwały antysmogowej. Swoje nagrania przesłali również liczni mieszkańcy i miłośnicy Zakopanego. W sumie zebrano ponad 100 nagrań. Efekt kampanii w postaci spotu aktywiści zaprezentowali w trakcie spotkania „Czyste powietrze w Zakopanem w 2020 roku”, które odbyło się w zakopiańskim Dworcu Tatrzańskim w piątek 22 kwietnia 2016 roku.

ZOBACZ FILM TUTAJ

W trakcie spotkania poruszono temat wpływu zanieczyszczenia powietrza na zdrowie oraz zagrożenia, jakie smog niesie dla zakopiańskiej turystyki. Tymoteusz Mróz z Lokalnej Organizacji Turystycznej Made in Zakopane wskazywał, że do Zakopanego przylgnęła już łatka miejsca, które ma problem z jakością powietrza. – Najlepsze co możemy teraz zrobić, to powiedzieć „wiemy, że mamy problem i zamierzamy z nim energicznie walczyć” – podkreślał. Działania urzędu miasta przedstawił z-ca burmistrza Wiktor Łukaszczyk.

Burmistrz mówił m. in. o planach rozwoju geotermii i sieci gazowniczej oraz udziale miasta w programie Dratewka, w ramach którego w Zakopanem mają powstać niskoemisyjne kotły na biomasę. Marek Józefiak z Polskiej Zielonej Sieci przedstawił wizję walki ze smogiem koalicji „Zakopane bez smogu”, skupiającej organizacje pozarządowe oraz organizacje eksperckie. Zakłada ona wyznaczenie konkretnej strategii dotyczącej polityki ekologicznej Zakopanego, która będzie obowiązywać w mieście za kilka lat. – Plan powinien się składać z czterech elementów. Powinien być „kij” w postaci uchwały antysmogowej określającej standardy emisji dla instalacji grzewczych, jakie będą dopuszczalne w mieście np. w 2020 roku. Oprócz tego powinniśmy dać mieszkańcom też trzy „marchewki” w postaci dopłat do wymiany pieców, dofinansowania do termomodernizacji oraz dopłaty do rachunków za ogrzewanie dla osób gorzej usytuowanych. Tylko takie kompleksowe działanie zapewni odpowiedni, długotrwały efekt – przekonywał przedstawiciel Polskiej Zielonej Sieci. Patronat medialny nad wydarzeniem objął Tygodnik Podhalański.

Jolanta Sitarz-Wójcicka, aktywistka Podhalańskiego Alarmu Smogowego zaskarżyła w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Krakowie małopolski Program ochrony powietrza. Mieszkanka Zakopanego wspierana przez fundację Frank Bold oraz kancelarię radców prawnych Sanecki Kowalik Filipcova argumentuje, że program narusza m. in. prawo unijne.

Podstawowy zarzut podniesiony w skardze dotyczy faktu, iż Program ochrony powietrza dla województwa małopolskiego nie zakłada obowiązku przyjęcia uchwały antysmogowej dla wszystkich gmin, w których występują regularne przekroczenia norm jakości powietrza, w tym dla Zakopanego. Zdaniem skarżącej – Jolanty Sitarz-Wójcickiej, aktywistki Podhalańskiego Alarmu Smogowego – program narusza w ten sposób unijną dyrektywę CAFE w sprawie jakości powietrza. Dyrektywa ta przewiduje, że organ musi wybrać takie środki celem poprawy jakości powietrza, które możliwie najszybciej doprowadzą do przestrzegania wartości dopuszczalnych.

– Zgodnie z dyrektywą CAFE oraz orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej swoboda organu przy doborze środków jest bardzo ograniczona – komentuje Miłosz Jakubowski, prawnik Fundacji Frank Bold. W programie nie skorzystano z dostępnych, ekonomicznie i społecznie uzasadnionych środków, które pozwoliłyby na szybką poprawę jakości powietrza na terenie województwa. Wymóg podjęcia tzw. uchwały antysmogowej przewidziano tylko dla terenu Krakowa.

– W zimie często nie jestem w stanie wyjść z dziećmi na spacer, gdyż powietrze jest tak zanieczyszczone, że zagrażałoby to ich zdrowiu – mówi Jolanta Sitarz-Wójcicka. Uchwała antysmogowa powinna obejmować również Podhale – dodaje.

W skardze podniesiono również, że w programie źle określono obowiązki władz odnośnie alarmowania mieszkańców o zanieczyszczeniu powietrza. Pełny zakres informowania, wskazany w ustawie Prawo ochrony środowiska, zgodnie z programem ma być wdrażany dopiero w razie ryzyka lub przekroczenia stanu alarmowego.  W opinii prawników Fundacji Frank Bold jest to niezgodne z ustawą i prowadzi do naruszenia prawa obywateli do informacji o stanie powietrza. W szczególności niewystarczające jest publikowanie komunikatów jedynie na stronie internetowej. Utrudnia to dostęp do informacji m. in. osobom starszym.

Podobnie skonstruowano w programie obowiązek podjęcia przez władze doraźnych działań mających przeciwdziałać zanieczyszczeniu powietrza. Zgodnie z programem obowiązek ten powstaje dopiero po przekroczeniu stanu alarmowego, który w przypadku pyłu zawieszonego PM10 wynosi 300 ug/m³, czyli przy stężeniu równym 600% normy dobowej. – W praktyce prowadzi to do sytuacji, w której przekroczenie poziomu dopuszczalnego może utrzymywać się przez wiele dni, czasami przez niemal cały miesiąc, a nie są podejmowane jakiekolwiek doraźne działania. Plan działań krótkoterminowych jest przez to całkowicie nieskuteczny i konieczna jest jego gruntowna zmiana – argumentuje Miłosz Jakubowski, prawnik Fundacji Frank Bold.

Małopolskie miasta należą do najbardziej zanieczyszczonych w całej Polsce. Według najnowszego raportu Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska dotyczącego zanieczyszczenia benzo(a)pirenem w niechlubnej czołowej dziesiątce najbrudniejszych miast w kraju znalazły się Nowy Targ, Sucha Beskidzka, Proszowice, Nowy Sącz i Zakopane.

Już blisko pół tysiąca Katowiczan popiera projekt uchwały, poprawiającej jakość powietrza w Katowicach. Organizatorzy zbiórki zachęcają do podpisywania list do 15 maja br. 

Katowicki Alarm Smogowy oraz Napraw Sobie Miasto chcą, aby przez cały rok powietrze w mieście było czyste, w tym zwłaszcza w miesiącach jesienno-zimowych. W tym celu opracowano projekt uchwały, który od przyszłego roku ma przyczynić się do poprawy istniejącego stanu. Społecznicy chcą: 
1. zapewnienia w budżecie Miasta Katowice na lata 2017-2027 kwoty łącznej 30 mln zł (3 mln zł rocznie) na wymianę systemów ogrzewania 
2. zapewnienia w budżecie Miasta Katowice na lata 2017-2027 kwoty łącznej 1 mln zł na realizację zadania pod nazwą: „Organizacja akcji społecznych związanych z ograniczeniem emisji”, związanego z realizacją Programu Ograniczenia Niskiej Emisji kwotę łączną 1 mln zł (corocznie 100 tyś zł) 
3. przygotowania i wdrożenia w latach 2016-2017 systemu informowania mieszkańców miasta Katowice o przekroczeniu norm jakości powietrza w Katowicach 

Dotychczas Katowicki Alarm Smogowy, w ramach akcji społecznej ‪#‎czystepowietrze‬ w Katowicach zorganizował: konkurs dla przedszkolaków i młodzieży szkolnej „List do czystego powietrza” 2 happeningi: załóż maskę przeciwpyłową KUROŚiowi i „Słoik z #czystepowietrze” od Mikołaja, wizytę trzecioklasistów w Parku Naukowo-Technologicznym Euro-Centrum, przygotował artykuły prasowe, przygotował i prowadzi fanpage na portalu społecznościowym. Katowicki Alarm Smogowy jest częścią Polskiego Alarmu Smogowego, który w 2015 r. doprowadził m.in. do przyjęcia "ustawy antysmogowej", mającej poprawić stan powietrza w poszczególnych województwach w całej Polsce. Jest mocno zaangażowany w prace nad uchwałą antysmogową w województwie śląskim. Podpisy można składać: 

1. DeKato, Warszawska 28, Katowice 
2. Drzwi Zwane Koniem, Warszawska 37, Katowice 
3. Bistro & Cafe Krystynka wraca z Wiednia, Kościuszki 45, Katowice 
4. katolove.pl Kopernika 11, Katowice 
5. Geszeft, ul.Morcinka 23—25, Katowice 
6. Poszetka.com, Morcinka 23, Katowice 
7. Cooler Club Mariacka 20, Katowice 
8. Kawo Bar w KATO, Mariacka 13, Katowice 

Termin: 15 maja br 
Kontakt 
Patryk Białas, Katowicki Alarm Smogowy, Fundacja Napraw Sobie Miasto, tel. 606 73 90 37, e-mail: patryk.bialas@naprawsobiemiasto.eu

Materiały do pobrania: https://goo.gl/j4jhrs

25 kwietnia w Sądzie Rejonowym w Rybniku odbyła się rozprawa dotycząca pozwu, w którym mieszkaniec Rybnika, Oliwer Palarz pozwał Skarb Państwa o 50 tysięcy złotych zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych, spowodowane zanieczyszczonym powietrzem w Rybniku. Pozew skierowany został do Ministra Środowiska.

Podstawą prawną bezprecedensowego pozwu są art. 23 Kodeksu cywilnego, mówiący o naruszeniu prawa do ochrony życia prywatnego i mieszkania oraz art. 8 ratyfikowanej przez Polskę Konwencji o Ochronie Praw człowieka i Podstawowych Wolności. Na gruncie tego ostatniego przepisu orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka potwierdza, że życie na obszarze, na którym występuje skażenie powietrza w przypadku pasywności lub nieefektywności działań władz publicznych zobowiązanych do podjęcia określonych działań, stanowi naruszenie art. 8 Konwencji.

To bezprecedensowa w Polsce sprawa sądowa, w której obywatel miasta o dużym zanieczyszczeniu powietrza domaga się zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych wywołane smogiem. Oliwer Palarz tłumaczy, że wzrost ryzyka zachorowania, obniżenie komfortu życia i ingerencja w swobodę poruszania to straty, które ponosi na skutek zanieczyszczenia powietrza.

Podczas pierwszej rozprawy przesłuchany został świadek – Zdzisław Kuczma. Mówił on o wpływie zanieczyszczenia powietrza na zdrowie. Teraz sąd musi zapoznać się materiałami zgromadzonymi w sprawie. Kolejną rozprawę wyznaczono na 26 sierpnia.

Zanieczyszczenie powietrza w Rybniku w latach 2010-2015 regularnie przekraczało normy dopuszczalne dla m.in. pyłów PM10, PM2,5 i benzo(a)pirenu. Dowodem są raporty dzienne, miesięczne i roczne zawierające pomiary jakości powietrza wykonane przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Katowicach.

W pozwie czytamy: „konieczność zamieszkiwania w terenie, na którym systematycznie dochodzi do przekroczeń norm jakości powietrza powoduje szereg negatywnych konsekwencji. Oliwer Palarz wymienia dyskomfort psychiczny, poważne obawy o zdrowie związane ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na astmę, czy przewlekłą obturacyjną chorobę płuc. Dodatkowo znaczne zanieczyszczenie powietrza obniża komfort życia poprzez ingerencję w swobodę poruszania się. (w przypadku przekroczenia zanieczyszczenia powietrza władze kierują do mieszkańców komunikaty zalecające pozostawanie w pomieszczeniach).”

Działania prawne podjęte zostały dzięki współpracy Rybnickiego Alarmu Smogowego z Fundacją Frank Bold i Kancelarią Radców Prawnych Sanecki Kowalik Filipcová z Krakowa. Prawnicy Fundacji pod kierunkiem mec. Beáty Filipcovej sporządzili pozew oraz zapewniają Oliwerowi Palarzowi nieodpłatną obsługę prawną.

W związku z wysoce niepokojącymi wynikami kontroli przeprowadzonej w Hucie im. Tadeusza Sendzimira przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Krakowie, Krakowski Alarm Smogowy przesłał do ArcelorMittal Poland S.A. Oddział w Krakowie list interwencyjny.

Krakowski Alarm Smogowy domaga się:

1) przedstawienia do wiadomości publicznej szczegółowych informacji jakie działania ArcelorMittal Poland S.A. Oddział w Krakowie zamierza podjąć aby tego typu awarie nie miały miejsca w przyszłości w krakowskiej Hucie;

2) udostępnienie on-line istniejącego systemu monitoringu powietrza za pomocą kamer, tak aby mieszkańcy Krakowa mogli na bieżąco mieć wgląd czy nie następuje nadmierna emisja zanieczyszczeń do powietrza z terenu krakowskiej Huty;

3) bieżące udostępnianie pomiarów emisji zanieczyszczeń powietrza dla instalacji działających w krakowskiej Hucie.

Biorąc pod uwagę fatalny stan jakości powietrza w Krakowie oraz jego okolicach stoimy na stanowisku, że każdy podmiot powinien podejmować wszelkie możliwe działania na rzecz zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza. Do działań takich są szczególnie zobowiązane zakłady, gdzie emisja zanieczyszczeń jest skutkiem ubocznym działalności gospodarczej, przynoszącej znaczne zyski. Obecnie Kraków prowadzi intensywne działania zmierzające do likwidacji niskiej emisji, co niejednokrotnie wiąże się z wyrzeczeniami po stronie mieszkańców. Liczymy zatem, że również ArcelorMittal Poland S.A. Oddział w Krakowie dołoży wszelkich starań w celu zminimalizowania emisji pyłów oraz innych zanieczyszczeń do powietrza.

List do ArcelorMittal Poland S.A. Oddział w Krakowie pobrania TUTAJ

Nagrodę Człowieka Roku Polskiej Ekologii 2015 otrzymały wyjątkowo aż trzy osoby: Andrzej Guła, Anna Dworakowska oraz Ewa Lutomska – założyciele Krakowskiego Alarmu Smogowego – inicjatywy podejmującej działania mające na celu poprawę jakości powietrza.

Finał konkursu Człowiek Roku Polskiej Ekologii 2015 miał miejsce 21 kwietnia 2016 r. w Bibliotece Narodowej w Warszawie. Laudację wgłosił Grzegorz Wiśniewski Prezes Zarządu Instytutu Energii Odnawialnej i laureat konkursu w roku 2014.

– Uznajemy tę nagrodę za wyraz uznania dla wysiłku wielu osób, którym zależy na poprawie jakości powietrza, nie tylko w Krakowie, ale i w całej Polsce – mówi Andrzej Guła, lider Krakowskiego Alarmu Smogowego. Przyjmujemy ją w imieniu wszystkich inicjatyw skupionych w Polskim Alarmie Smogowym. Chciałbym, by ich codzienny wysiłek i ciężka praca zostały docenione. Bez ich pomocy i zaangażowania walka ze smogiem w Polsce byłaby bardzo utrudniona.

Nagroda – Tarcza Wojownika Gai przyznawana jest każdego roku osobom uznanym za autorytety w dziedzinie ochrony środowiska w konkursie na Człowieka Roku Polskiej Ekologii. W tym roku z uwagi na wspólne zasługi na rzecz ochrony środowiska zostały nagrodzone aż trzy osoby z jednej organizacji. Każda z nich podejmowała bowiem indywidualny wysiłek dla wspólnego dobra, jakim jest czyste powietrze.

– To budujące, że nasze wysiłki zostały dostrzeżone i nagrodzone. Nie spoczniemy jednak na laurach i z determinacją kontynuować będziemy walkę o czyste powietrze. Jeszcze wiele problemów związanych z zanieczyszczeniem powietrza pozostaje nierozwiązanych, więc dla nas ta droga dopiero się zaczęła – zapewnia Ewa Lutomska, współzałożycielka Krakowskiego Alarmu Smogowego

– Działania Polskiego Alarmu Smogowego wytyczają kierunek, w którym powinniśmy podążać – dodaje Anna Dworakowska, współzałożycielka Krakowskiego Alarmu Smogowego. W dniu dzisiejszym wystosowaliśmy list otwarty do polskiego rządu, w którym zwracamy uwagę na konieczność wprowadzenia nowych regulacji: norm jakości węgla i standardów emisyjnych dla kotłów. Niezbędne są także przepisy pozwalające na ograniczenie ruchu samochodowego w miastach: wprowadzenie stref ograniczonej emisji komunikacyjnej, uwolnienie opłat za parkowanie oraz uszczelnienie kontroli pojazdów pod względem emisji spalin.

To już 15 edycja konkursu organizowanego przez Fundację Ośrodka Edukacji Ekologicznej. W poprzednich latach nagrodę otrzymali m.in. Wojciech Gąsienica-Byrcyn, Adam Wajrak, Jacek Bożek, Mira Stanisławska-Meysztowicz oraz Radosław Gawlik.

W kapitule nagrody zasiadają: Jacek Bożek, Wojciech Gąsienica-Byrcyn, Piotr Gliński, Grażyna Hodun, Anna Kalinowska, Sławomir Kuczmierowski, Mira Stanisławska – Meysztowicz, Andrzej Kassenberg, Adam Wajrak, Bohdan Szymański, Radosław Gawlik, Ewa Smuk-Stratenwerth, Jarosław Pająkowski, Krzysztof Smolnicki, Grzegorz Wiśniewski

W czwartek w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Czeladzi odbyl sie wykład dla mieszkańcow: "SMOG w miastach Zaglebia Dabrowskiego. Przyczyny, wplyw na zdrowie"

W okresie ostatnich dwóch tygodni lutego 2016 r. prowadziliśmy intensywne pomiary stężenia pyłu PM 10 w Raciborzu. Wyniki tych działań były dla nas załamujące. Warunki atmosferyczne w tym okresie sprzyjały względnie dobrej jakości powietrza (częste opady deszczu, wysokie jak na luty temperatury, wiatr), jednak mimo to wielokrotnie odczyty pyłomierza wskazywały na znaczne przekroczenia norm.

Pomiary jakości powietrza prowadziliśmy w centrum Raciborza oraz w jego dzielnicach. Przeciętnie pomiar w jednym miejscu trwał około 24 godzin. W tym czasie pyłomierz był instalowany najczęściej na przydomowych balkonach bądź na ogrodach. Sam montaż i prezentacja urządzenia u osób, które wcześniej nie miały bladego pojęcia o problemie smogu, miał już mocno edukacyjny charakter. Najbardziej w pamięci utkwił nam komentarz jednego z właścicieli domu w dzielnicy Stara Wieś, który – na informację z monitora pyłomierza wskazującego poziom ponad 100 µg/m3 pyłu PM10 tuż po jego uruchomieniu – zaregował tymi słowy: "jak to możliwe? Przecież dzisiaj o tej porze (koło południa) mamy wyjątkowo świeże i przejrzyste powietrze!". I rzeczywiście, dane z całego pomiaru trwającego około 24 h pokazały, że później było już tylko gorzej, a w szczytowym punkcie stężenie tego pyłu osiągnęło poziom 582 µg/m3. Co istotne, dopuszczalna w Polsce średniodobowa norma wynosi 50 µg/m3.