Sejm przyjął ustawę o kontroli jakości węgla. To ważny krok ku poprawie jakości powietrza w Polsce. Niestety, planowane przez Ministerstwo Energii rozporządzenie do tej ustawy idzie w przeciwnym kierunku. Odpady węglowe i zasiarczony węgiel pozostaną w sprzedaży.

Ustawa wprowadza system rzeczywistej kontroli nad jakością węgla dostępnego w handlu detalicznym. Każda partia węgla będzie musiała mieć świadectwo jakości, a Inspekcja Handlowa będzie kontrolować czy rzeczywista jakość nie jest gorsza od parametrów zadeklarowanych na świadectwie. Kary za niezgodność deklaracji i sprzedawanego węgla dochodzić będą do 200 tys. zł.

Podczas głosowania posłowie odrzucili poprawkę zobowiązującą Ministerstwo Energii do konsultowania norm jakości węgla z Ministerstwem Środowiska, co rodzi obawy, że normy węgla mogą nie służyć poprawie jakości powietrza.

O tę ustawę zabiegaliśmy od lat, ale to dopiero początek drogi ku poprawie jakości powietrza – powiedział Andrzej Guła, lider Polskiego Alarmu Smogowego. Piłeczka jest teraz po stronie Ministra Energii Krzysztofa Tchórzewskiego ponieważ to on będzie decydował jakiej jakości węgiel trafi do obrotu detalicznego. Ostatnia propozycja przedstawiona przez Ministerstwo Energii dopuszcza do obrotu odpad węglowy (muły i flotokoncentrat), mimo iż jest to sprzeczne z ustawą (odpady węglowe będą mogły być mieszane z miałami i w ten sposób nadal będą sprzedawane do gospodarstw domowych). Ponadto, Ministerstwo Energii proponuje dopuścić do sprzedaży węgiel o bardzo niekorzystnych parametrach, w tym węgiel o nawet 30% zawartości popiołu czy wilgoci. Chce również umożliwić sprzedaż węgla wysoko zasiarczonego (zawartość siarki na poziomie około 2%, pomimo że rekomendacje ekspertów mówią o maksymalnym poziomie 0,8%).

Z uzasadnienia ME do projektu rozporządzenia wynika wprost, że wszystkie parametry w rozporządzeniu zostały dobrane pod węgiel wydobywany przez polskie kopalnie. W uzasadnieniu czytamy: "Biorąc pod uwagę paliwa stałe sprzedawane przez głównych producentów krajowych, a także proponowane w przedmiotowym rozporządzeniu wymagania jakościowe dla paliw stałych szacuje się, że około 100% węgla koksowego oraz 93,3% węgla energetycznego spełniałoby wprowadzone wymagania jakościowe.”

Oznacza to, że przy dotychczasowych pracach nad rozporządzeniem nie brano pod uwagę potrzeb wynikających z ochrony powietrza, a jedynie interes spółek węglowych. W obecnej formie normy nie doprowadzą do wycofania z rynku najgorszych sortymentów węgla, a rozporządzenie nie będzie miało żadnego wpływu na poprawę jakości powietrza. Mamy nadzieję, że to co zostało przedstawione przez Ministerstwo Energii ulegnie radykalnej zmianie, a ostateczna forma rozporządzenia będzie korzystna dla powietrza i zdrowia mieszkańców Polski, dodaje Guła.

W ciągu dwóch ostatnich lat świadomość istnienia problemu smogu w mniejszych miastach Małopolski wzrosła z 36 do 60 proc. Dostrzegają go też niemal wszyscy krakowianie i coraz więcej mieszkańców wsi. Niemal wszyscy popierają zdecydowane działania antysmogowe, a zdecydowana większość Małopolan krytycznie ocenia to, co obecnie w tej kwestii robią ich lokalne władze.

– Badania zamówiliśmy, by wiedzieć, co udało się już zrobić w sferze edukacji oraz budowy świadomości istnienia problemu i co pozostało do zrobienia. Widać, że o ile w Krakowie świadomość jest już bardzo duża, to do mieszkańców mniejszych miast dopiero udaje się dotrzeć, a na wsi jest z tym wprawdzie lepiej, ale wciąż bardzo źle – komentowała Anna Dworakowska z Krakowskiego Alarmu Smogowego i jednocześnie zwracała uwagę, że wyniki ankiet wskazują też, że wzrostowi świadomości mieszkańców mniejszych miast na ogół nie towarzyszą zdecydowane działania władz samorządowych. Te są oceniane krytycznie i zaledwie co trzeci spośród tych, którzy dostrzegają istnienie problemu, uważa że władze wywiązują się ze swoich obowiązków w tym względzie w wystarczającym stopniu. Najlepiej jest pod tym względem w Krakowie, gdzie 40 proc. mieszkańców uważa, że działania podejmowane przez lokalne władze są wystarczające.

Dzięki badaniom udało się też zdiagnozować problem z małopolską uchwałą antysmogową, który wymaga rozwiązania. 70 proc. ankietowanych deklaruje bowiem, że słyszało o uchwale, ale jedynie co piąty wie, co się w niej znajduje. – To ważne, bo choć nieznajomość prawa nie zwalnia z obowiązku jego przestrzegania, to jednak trudno przestrzegać prawa, którego się nie zna. Jest to zadanie dla nas, dla samorządu, dla lokalnych liderów opinii, ale też dla mediów – mówiła Dworakowska i zwracała uwagę, że jest to zadanie wdzięczne, ponieważ aż 88 proc. ankietowanych po zapoznaniu się z zapisami uchwały, deklarowało, że je popiera. A 90 proc. ankietowanych popiera działania na rzecz czystego powietrza takie jak obowiązek wymiany starych kotłów i pieców na węgiel (przy zapewnieniu dopłat), zakaz sprzedaży najgorszej jakości węgla o wysokiej zawartości zanieczyszczeń i podwyższenie wysokości kar pieniężnych za spalanie śmieci.

Trzeba wspomnieć także, taki wynik może być dla wielu osób zaskoczeniem, że aż 81 proc. krakowian popiera zakaz wjazdu starych samochodów wyposażonych w silniki diesla do centrów miast. A 47 proc. popiera wprowadzenie opłat za poruszanie się po nich samochodem. – Od niedawna samorządy mogą wprowadzać strefy czystego transportu – czas najwyższy aby władze Krakowa skorzystały z tej możliwości i ograniczyły w mieście ruch najbardziej trujących aut – dodaje Dworakowska.

Skrót raportu można znaleźć na stronie SmogLab.pl

Pełny raport można pobrać TUTAJ:

Pożary składowisk odpadów są objawem przewlekłej choroby, która trawi polski system ochrony środowiska. Ten cierpi z powodu braków finansowych oraz kadrowych, niewydolnej organizacji i złego prawa – tak brzmi stanowisko Polskiego Alarmu Smogowego, który zwraca się z apelem do Premiera Morawieckiego o natychmiastowe działanie.

STANOWISKO PAS – TUTAJ

Braki funduszy na ochronę środowiska uwidaczniają się na poziomie budżetowym, gdy porównamy Polskę do innych krajów Unii Europejskiej. Według danych Eurostatu w 2013 roku (najnowsze dostępne zestawienie) na bieżące działania związane z ochroną środowiska wydajemy 0,2 proc. PKB. Oznacza to, że wśród 13 ujętych w zestawieniu krajów, znaleźliśmy się na 11 miejscu. Za nami były Serbia i Chorwacja. Przed nami między innymi Bułgaria (0,58 proc.) i Rumunia (0,34 proc.) Zestawienie Eurostatu z roku 2012 nie wygląda lepiej – plasuje Polskę na 22 miejscu z 25.

Skalę niedofinansowania instytucji nadzoru najlepiej widać po wynagrodzeniach inspektorów ochrony środowiska, których dochody wynoszą często 1500 złotych netto. Niskie pensje sprawiają, że rotacja w tej instytucji jest ogromna. Na przykład w kujawsko-pomorskim Wojewódzkim Inspektoracie Ochrony Środowiska od początku roku z pracy odeszło 40 osób – ze 140 zatrudnionych. Z różnych inspektoratów dochodzą sygnały, że pojawiają się problemy z rekrutacją specjalistów, co nie może dziwić przy takich wynagrodzeniach.

– Pożary wysypisk to objaw systemowej choroby. Z mafią śmieciową mają walczyć ludzie zarabiający 1500 złotych i muszący uprzedzać o kontroli – mówi Andrzej Guła – lider Polskiego Alarmu Smogowego. Jednak problemem są nie tylko pieniądze – dodaje- uprawnienia kontrolne inspektoratów ochrony środowiska są bardzo słabe, a kary dla przedsiębiorców łamiących przepisy określane są na poziomie pochodzącym z epoki transformacji gospodarczej, kiedy dla wzrostu gospodarczego ustawodawcy byli gotowi poświęcić wszystko – w tym zdrowie i środowisko.

Wadą systemu jest konieczność uprzedzania przedsiębiorców o kontroli. Inspektoraty nie są wyposażone w odpowiedni sprzęt pomiarowy oraz nie mają możliwości skorzystania z pomocy akredytowanych laboratoriów prowadzących pomiary. Dodatkowo problemem są rozmyte kompetencje, co prowadzi do sytuacji gdzie zalecenia pokontrolne WIOŚ nie są realizowane, a przedsiębiorcy nie czują się zobowiązani do przestrzegania przepisów ochrony środowiska.

Polski Alarm Smogowy zwrócił się w liście do Premiera Morawieckiego o natychmiastową, gruntowną i skuteczną reformę służb kontrolujących przepisy dotyczące ochrony środowiska w Polsce. (LIST DO PREMIERA – TUTAJ)

Zdaniem PAS jest kilka różnych sposobów rozwiązania problemu. Warto rozważyć reformę obecnego systemu w kierunku zmiany inspekcji ochrony środowiska w służbę kontrolną z prawdziwego zdarzenia. Można zamiast tego od razu powołać taką służbę lub przydzielić te zadania, którejś z już istniejących, dbając przy tym o większe uprawnienia, bardziej dotkliwe sankcje, a także o zapewnienie środków umożliwiających efektywne działania.

Polski Alarm Smogowy zapowiedział także że zwróci się do Najwyższej Izby Kontroli o dokonanie oceny skuteczności systemu kontroli ochrony środowiska w Polsce i ochrony Polaków przed przestępczością ekologiczną.

Aktywiści Warszawy Bez Smogu złożyli 20 czerwca petycję do Prezydent M.st. Warszawy domagając się zmiany programu dopłat do wymiany „kopciuchów” w stolicy.

Według szacunków UM Warszawa w stolicy funkcjonuje ok. 15 tysięcy pozaklasowych kotłów na paliwa stałe, czyli tzw. kopciuchów. Zdaniem inicjatywy Warszawy Bez Smogu, istniejący obecnie program dopłat do wymiany jest nieskuteczny i wymaga gruntownej zmiany.

– Zgodnie z wymogami Uchwały Antysmogowej dla woj. mazowieckiego do końca roku 2022 należy wymienić wszystkie kotły nie spełniające wymogów uchwały. Oznacza to, że w nadchodzących latach w Warszawie należy wymienić ok. 270 kotłów miesięcznie. Opracowany przez UM Warszawy program dopłat do wymiany kotłów sprawił, że w całym roku 2017 wymieniono zaledwie 262 kotły. Wymiana kotłów w takim tempie zajmie prawie 60 lat – mówi Monika Daniluk, aktywistka WBS i dodaje, że Warszawa potrzebuje czystego powietrza teraz, a nie w bliżej nieokreślonej przyszłości.

– Uważamy, że tak zamożne miasto jak Warszawa stać na utworzenie dużo ambitniejszego programu wymiany kopciuchów niż obecnie – mówi Piotr Siergiej z WBS. Porównanie liczy wymian kotłów z roku 2017: Kraków – 6185, Wrocław – 1812, a nawet podwarszawski Otwock – 190 pokazuje, że wynik Warszawy, największego i najbogatszego miasta w kraju, jest bardzo kiepski. Więcej kotłów niż w Warszawie wymieniono choćby w Katowicach, Łodzi, Poznaniu czy Rybniku. Nawet mała, podkrakowska gmina Zabierzów wymieniła tylko dwukrotnie mniej kotłów niż dwumilionowa Warszawa. Potrzebna jest fundamentalna zmiana podejścia, i temu właśnie służy nasza petycja.

Aktywiści Warszawy Bez Smogu wnioskują m.in. o zwiększenie w budżecie środków na wymianę kotłów na paliwa stałe do 240 mln zł na najbliższe 5 lat, bezgotówkowe rozliczanie obywateli, wyższe progi dofinansowania i szeroką pomoc miasta w wypełnianiu wniosków.

Bez przyspieszenia procesu wymiany kotłów nie uda się w szybkim tempie poprawić jakości powietrza w stolicy podczas sezonu grzewczego – dodaje Piotr Siergiej.

TREŚĆ PETYCJI

PETYCJA
w interesie publicznym
Ja, niżej podpisany Piotr Siergiej, działając jako członek nieformalnej inicjatywy obywatelskiej Warszawa Bez Smogu wchodzącej w skład Polskiego Alarmu Smogowego, na podstawie art. 2 ust. 1, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 870), mając na uwadze bardzo niską liczbę złożonych wniosków o dopłatę do wymiany kotła na paliwo stałe (279 w roku 2017) i 416 w naborze 2017-2018 roku (do kwietnia 2018 r.), wnoszę o:
1. Zwiększenie ilości środków przeznaczonych na wymianę kotłów i instalacji grzewczych. Obecnie zagwarantowane kwoty: 15 936 626 zł (2018) i 14 mln zł (2019) przy założeniu limitu dopłaty na 16 tys. zł wystarczy na zaledwie ok. 1000 wymian rocznie, co oznacza, że ok. 15 000 niskosprawnych kotłów, tzw. kopciuchów funcjonujących w Warszawie nie zostanie wymieninych w terminie wymaganym przez Uchwałę Antysmogową dla woj. mazowieckiego, czyli do 31 grudnia 2022. Szacowany przez WBS budżet przeznaczony na wymianę kotłów nie spełniających wymogów uchwały antysmogowej wynosi ok. 240 mln zł.
2. Bezgotówkowe rozliczenie inwestycji między Urzędem Miasta a wykonawcą.
3. Dodanie do inwestycji, na którą przeznaczane są dotacje, kosztów wykonania wewnętrznej instalacji c.o.
4. Określenie wysokości dotacji:
na likwidację palenisk na paliwa stałe – 900 zł za każdy kWh zainstalowanej mocy, dla zarówno instalacji c.o. i c.w.u., ale nie więcej niż 8000 zł (przedsiębiorcy – 4000zł);
na zakup i/lub montaż instalacji c.o. w wysokości 80 zł/m2 powierzchni ogrzewanej, ale nie więcej niż 8000 zł (przedsiębiorcy – 4000zł).
5. W miejscach, w których wymogi techniczne nie pozwalają na podłączenie do sieci gazowej lub ciepłowniczej dofinansowanie na zakup i instalację pompy ciepła w wysokości 3000 zł za każdy kW obliczeniowej mocy grzewczej, przy czym zapotrzebowanie na ciepło nie może przekroczyć 100 W/m2 ogrzewanej powierzchni i mocy niezbędnej do przygotowania c.w.u.
6. Uproszczenie procedury składania wniosków o dopłaty do wymiany kotła i instalacji
7. Umożliwienie przesunięcia wykonania inwestycji na następny okres rozliczeniowy w przypadku niespełnienia wymogów formalnych związanych z wykonaniem inwestycji wynikających z przyczyn obiektywnych (np. niepodłączenie posesji do sieci gazowej wynikające z winy dystrybutora gazu).
8. Dofinansowanie dla najuboższych projektu i przyłącza gazowego.
9. Utworzenie listy rekomendowanych wykonawców inwestycji aprobowanych przez UM. Takie działanie nie tylko pozwoli na wykonanie inwestycji przez uprawnione i wiarygodne podmioty gospodarcze, ale jest również skuteczną barierą przed nieuzasadnionym podnoszeniem cen za wykonanie inwestycji.
10. Wsparcie całej procedury i przygotowanie niezbędnej dokumentacji koniecznej do wymiany kotła lub zmiany źródła ciepła przez wykwalifikowaną, oddelegowaną w urzędzie osobę (ekodoradcę), lub umożliwienie wnioskodawcy upoważnienia wykonawcy do takich działań.

Skawiński Alarm Smogowy po ostatnich wydarzeniach w Skawinie, przekazał Premierowi RP apel mieszkańców miasta i gminy Skawina o podjęcie prac nad powołaniem skutecznego systemu nadzoru państwa nad przemysłem negatywnie oddziałującym na środowisko i zdrowie mieszkańców, a także nad szkodliwymi i uciążliwymi emisjami z zakładów przemysłowych.

SAS wzywa w apelu do stworzenia skutecznej, dysponującymi wszystkimi niezbędnymi narzędziami, środkami i zapleczem inspekcji ochrony środowiska; apeluje o wprowadzenie zmian w prawie i organizacji administracji, ułatwiających – a wręcz wymuszających – współpracę między różnymi organami kontrolnymi a jednostkami samorządu terytorialnego każdego szczebla.W treści SAS podnosi również temat bulwersującej sprawy pożaru skawińskiego składowiska śmieci, która – jak to określił SAS – w soczewce ukazuje wszystkie niedostatki obecnego systemu nadzoru nad tego typu działalnością. 

Treść apelu do Premiera Rzeczypospolitej Polskiej skierowana przez SAS:

Szanowny Panie Premierze,

my, mieszkanki i mieszkańcy Miasta i Gminy Skawina, jesteśmy zdruzgotani i zbulwersowani ubiegłotygodniowym pożarem składowiska odpadów w naszym mieście. Pomimo, że o zagrożeniu wiedzieli wszyscy (Urząd Miasta, Państwowa Straż Pożarna, Policja, Prokuratura, Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska, CBA, Starosta, Wojewoda, a nawet Pan, Panie Premierze), a mieszkańcy od miesięcy apelowali i informowali o niebezpiecznym procederze składowania ponad sześciu tysięcy ton odpadów w mieście, w sąsiedztwie osiedli ludzkich, składowisko spłonęło, jak dziesiątki innych w naszym kraju. Tej fatalnej nocy my i nasze dzieci wchłonęliśmy ogromną dawkę chemikaliów wraz z powietrzem, którym oddychaliśmy. Rodziców dzieci znajdujących się w chmurze toksycznego dymu budził w nocy kaszel najmłodszych dzieci, które jak kanarki w kopalni sygnalizowały, że dzieje się coś niedobrego, że nie mogą oddychać, a toksyny, które przyjmują niewykształcone jeszcze układy oddechowe, pustoszą ich bezbronne organizmy. To nie jest dramatyzowanie, Panie Premierze – to doświadczenia nasze własne i naszych bliskich.

Wojewoda Małopolski, prywatnie mieszkaniec Skawiny, i podległe mu służby ochrony środowiska zdecydowały się jednak zdarzenie to zbagatelizować twierdząc, że chmura toksycznych pyłów oddziaływała “jedynie” na sąsiedni Kraków – jakby zdrowie mieszkających tam ludzi nic nie znaczyło. Dla uspokojenia nastrojów zeskanowano powietrze spektrometrem do wykrywania gazów bojowych, w tej sytuacji zupełnie bezużytecznym, i bezrefleksyjnie oznajmiono, że nie ma zagrożenia.

Te same instytucje od roku nie potrafią wyegzekwować zakazu prowadzenia działalności przez inne składowisko wysoce niebezpiecznych odpadów, które już raz płonęło i z pewnością ponownie zapłonie. O tragicznych skutkach, jakie może to przynieść dla całego miasta i gminy, informowaliśmy władze lokalne i regionalne nie raz, bo same nie potrafią nierzadko nawet tego zauważyć. Bezskutecznie. Wszystkim jest bardzo przykro, wszyscy rozumieją – i dalej nic się nie zmienia.

Tej wiosny, dzięki nieustępliwości MIESZKAŃCÓW, udało się zbadać skład chemiczny fetoru  emitowanego przez zakłady przemysłowe w Skawinie. Trwało to ponad rok i udało się tylko dzięki determinacji mieszkańców, których wojewoda jeszcze jesienią 2017 publicznie nazwał populistami, gdy błagaliśmy o pomoc, obnażając jednocześnie brak jakiejkolwiek kontroli faktycznych emisji przemysłowych. W chemicznym fetorze emitowanym przez zakłady, który nie pozwala nam otwierać okien również latem, znaleziono m.in. benzen, ksylen, naftalen, czy ujęty w konwencji sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych heksachlorobutadien. Ale już w kilka dni po opublikowaniu wyników, Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska wydał oświadczenie, że nie ma pieniędzy na zbadanie wpływu tych substancji na nasze zdrowie i życie. Nie ma ich nawet na określenie stężeń tych substancji. Wciąż pozostajemy bez jakiejkolwiek ochrony, informacji, wsparcia. I tak to trwa, pomimo szumnych zapowiedzi o zmianach, reformach czy ogromnych środkach finansowych.

Co dzieje się w Skawinie w okresie grzewczym też Pan Premier wie. Katastrofalny stan powietrza jest wypadkową wieloletnich i ciągłych zaniechań władz wszystkich opcji, w tym między innymi tego, że rynek odpadu węglowego wciąż nie został uregulowany. Wciąż zamiast zagospodarowywać, spalamy go w domowych paleniskach każdej zimy, skutecznie dusząc siebie i sąsiadów.

Szanowny Panie Premierze, biorąc to wszystko razem chcemy powiedzieć z całą stanowczością, że prawo​, które pozwala truć obywateli nie jest prawem​, a państwo które nie potrafi tego prawa wyegzekwować lub zmienić, nie jest państwem​. Pod skorupą obietnic bez pokrycia i wieloletnich zaniechań nie ma nic, nawet ułudy ochrony naszego – obywatelek i obywateli – bezpieczeństwa, zdrowia, dobrostanu.

Sami tracąc już wiarę, że to cokolwiek zmieni, ponownie apelujemy do Pana Premiera o bezkompromisowe działania, aby chronić tych bezbronnych, których większość nawet nie wie, skąd bierze się rosnąca z roku na rok liczba nieuleczalnych chorób w Polsce – kraju, w którym oddech w tak wielu miejscach zabija. Bez gruntownej reformy inspekcji ochrony środowiska ​- a w zasadzie bez stworzenia go od nowa – życie i zdrowie Polek i Polaków nadal zależeć będzie od woli przemysłowców, a nie od sprawnie działającego Państwa.

Dlatego wzywamy Pana do podjęcia natychmiastowych działań, zmierzających do stworzenia systemowego nadzoru nad przemysłem i skutecznej, dysponującymi wszystkimi niezbędnymi narzędziami, środkami i zapleczem (w tym naukowo-laboratoryjnym i eksperckim) inspekcji ochrony środowiska. Apelujemy również o wprowadzenie zmian w prawie i organizacji administracji, ułatwiających – a wręcz wymuszających! – współpracę między różnymi organami kontrolnymi a jednostkami samorządu terytorialnego każdego szczebla.

Pragniemy zaznaczyć, że jest to apel apolityczny. Kierujemy go zarówno do Pana, jak i byłych i przyszłych rządzących. Wszyscy wiemy, że jest to problem najwyższej wagi i wszyscy wiemy, że będziemy musieli przestać go w końcu ignorować. Pytanie tylko ile jeszcze osób musi umrzeć. Naszym dramatem jest to, że nie umieramy nagle na ulicy; odkładane w organizmie toksyny zabijają nas powoli, czyniąc z tego osobistą tragedię ukrytą w przełykanych z trudem łzach najbliższych, a nie narodową tragedię.

Z Warszawy widać jedynie statystyki. Tymczasem w Skawinie – i w zbyt wielu innych miejscach Polski – widać gasnących ludzi, których Państwo zostawiło samych sobie.

Z wyrazami szacunku

Skawiński Alarm Smogowy

Ruch Społeczny Mieszkańców Miasta i Gminy Skawina

Podczas seminarium w Ministerstwie Przedsiębiorczości i Technologii w dniu 13 czerwca 2018 r. przedstawiciele Krakowskiego Alarmu Smogowego zaprezentowali wnioski z najnowszego raportu „Domy ubóstwa. Warunki mieszkaniowe osób ubogich” przygotowanego przez KAS i firmę doradczą PwC.

W panelu dyskusyjnym wzięli udział: minister rodziny, pracu i polityki społecznej Elżbieta Rafalska, pełnomocnik PRM ds. programu "Czyste powietrze" Piotr Woźny, Anna Dworakowska i Andrzej Guła z Polskiego Alarmu Smogowego oraz Piotr Lewandowski z Instytutu Badań Strukturalnych.

Aż 2/3 osób zgłoszonych do programu Szlachetna Paczka mieszka w domach jednorodzinnych, z czego 60% jest zupełnie nieocieplona. Zdecydowana większość zabudowań jednorodzinnych, bo aż 90%, jest ogrzewana za pomocą paliw stałych, węgla i drewna – wynika z raportu „Domy ubóstwa. Warunki mieszkaniowe osób ubogich” przygotowanego przez Krakowski Alarm Smogowy i firmę doradczą PwC. Jak podkreślają eksperci, walka z ubóstwem energetycznym jest jednym z ważniejszych elementów skutecznej strategii poprawy jakości powietrza w Polsce.

Krakowski Alarm Smogowy oraz firma doradcza PwC, we współpracy ze Stowarzyszeniem Wiosna, przeprowadziły badania stanu energetycznego domów beneficjentów programu Szlachetna Paczka. Objęło ono 705 lokali mieszkalnych z terenu województwa małopolskiego. W badaniach skupiono się na źródłach ciepła oraz stanie energetycznym budynków.

„Uzyskane wyniki pokazują, że znaczenie programów wspierających wymianę źródeł ciepła i termomodernizację budynków zamieszkiwanych przez osoby uboższe jest znacznie szersze niż poprawa jakości powietrza. Dzięki tym inwestycjom osoby te uzyskają dostęp do godnych warunków mieszkaniowych, np. ciepłej bieżącej wody, ścian wolnych od zagrzybienia czy odpowiednio dogrzanych pomieszczeń.” – mówi Andrzej Guła, Prezes Stowarzyszenia Krakowski Alarm Smogowy.

Tym, co najlepiej i najdobitniej obrazuje stan wielu budynków oraz lokali, w których mieszkają osoby ubogie, jest skala braku dostępu do ciepłej wody w kranie. W przypadku aż 27% domów jednorodzinnych brakuje centralnego systemu przygotowywania ciepłej wody – woda podgrzewana jest w garnkach przede wszystkim z wykorzystaniem pieców kaflowych lub kóz, a w budynkach podłączonych do sieci gazowej używa się w tym celu kuchenek gazowych. Dodatkowo, w aż 24% domów jednorodzinnych oraz 10% mieszkań w budownictwie wielorodzinnym głównym źródłem ciepła są stare piece kaflowe. Ich średni wiek to 40 lat.

„Analiza ubóstwa energetycznego rodzin z terenu Małopolski to pierwszy krok w kierunku rzeczywistego uświadomienia skali problemu i konieczności pracy u podstaw. Zły stan techniczny wielu budynków, nieodpowiedni rodzaj ogrzewania w domach czy brak środków na zmianę tego stanu rzeczy przyczyniają się do zanieczyszczenia powietrza. Opisanie zjawiska jest podstawą do opracowania konkretnego planu działania, w realizację którego powinny włączyć się wszystkie podmioty, zarówno na szczeblu regionalnym, jak i centralnym, którym zależy na poprawie obecnej sytuacji” – mówi Bartosz Jasiołek, partner w PwC.

Dane zebrane w raporcie pokazują, że aż 59% badanych domów nie ma żadnego ocieplenia. Kolejne 14% ma ocieplone tylko niektóre ściany. Co trzecia ankietowana osoba, która mieszka w takim domu, skarżyła się na zimno. Nieco lepiej, ale wciąż źle, było w budynkach wielorodzinnych, gdzie na to samo skarżyło się 20 proc. pytanych.

„Z perspektywy walki z zanieczyszczeniem powietrza niezwykle istotny jest rodzaj i stan używanych urządzeń grzewczych. 90% domów jednorodzinnych, które były przedmiotem badania, jest ogrzewane piecami na paliwa stałe. W połowie takich domów był kocioł zasypowy na węgiel, tzw. kopciuch, którego średni wiek wynosił 13 lat. W 24% ciepło zapewnia piec kaflowy, który ma przeciętnie 40 (sic!) lat. Stare piece kaflowe da się znaleźć także w 10 proc. lokali w domach wielorodzinnych. Aby sytuacja uległa poprawie potrzebny jest kompleksowy, ogólnokrajowy program wsparcia dla osób uboższych w wymianie źródeł ciepła i ociepleniu budynków.” – dodaje Andrzej Guła, Prezes Stowarzyszenia Krakowski Alarm Smogowy.

Pełną wersję raportu oraz jego skrócona wersję można znaleźć TUTAJ

Polski Alarm Smogowy zakończył współpracę z Patrykiem Białasem, dotychczasowym liderem Katowickiego Alarmu Smogowego.

Powodem było zaangażowanie się w kampanię wyborczą Jarosława Makowskiego, który ubiega się o stanowisko prezydenta Katowic. Uznaliśmy, że jest to złamanie zasady apartyjności będącej podstawą naszego ruchu. Jest to zasada, którą traktujemy niezmiernie poważnie, ponieważ upolitycznienie walki o czyste powietrze uważamy za rzecz, która zagraża skuteczności naszych działań.

Patrykowi chcieliśmy bardzo podziękować za antysmogowe zaangażowanie i aktywne działania na rzecz czystego powietrza na Śląsku. Życzymy też wszystkiego dobrego na nowej drodze i mamy nadzieję, że będziemy mieli jeszcze okazję kiedyś współpracować.